[vc_row][vc_column][ultimate_heading main_heading=”Crematie in Nederland: stukje geschiedenis” margin_design_tab_text=””][/ultimate_heading][vc_empty_space][vc_row_inner][vc_column_inner width=”1/2″][vc_column_text]In april 2014 was het 100 jaar geleden dat in Nederland de eerste crematie plaatsvond. De eerste crematie in de geschiedenis van Nederland was van de arts dr. C.J. Vaillant. De eerste crematie vond plaats in het Crematorium Westerveld in Velsen (Noord Holland). Wat is er veranderd in 100 jaar tijd op gebied van crematie? [/vc_column_text][/vc_column_inner][vc_column_inner width=”1/2″][us_single_image image=”1444″ size=”tnail-masonry” align=”left”][/vc_column_inner][/vc_row_inner][vc_empty_space][vc_row_inner][vc_column_inner width=”1/2″][vc_column_text]
Crematie geschiedenis: zo oud als de mensheid
Cremeren is zo oud als de mensheid. In de Bronstijd werden bijvoorbeeld al urnen in hunebedden bijgezet. Vanaf de tijd van Karel de Grote werd begraven gangbaar en verbood hij als christelijke vorst het cremeren zelfs in 785. Er bestond uit geloofsovertuiging veel tegenstand tegen cremeren, wat een lange tijd aan de orde was. De christenen geloofden dat door de dode te begraven in plaats van te verbranden het lichaam intact bleef en zo stond niets de wederopstanding en het eeuwige leven in de weg.
De eerste crematorium van Nederland
Rond 1850 gingen in West-Europa voorstanders van crematie zich organiseren. Deze voorstanders kregen steun van de medische wereld. In 1874 werd ‘De Vereeniging tot invoering der Lijkverbranding in Nederland’ opgericht. Later werd dit de Koninklijke Facultatieve. Deze Vereniging had als doel had cremeren in Nederland mogelijk te maken. De vereniging liet in 1913 de eerste crematorium in Nederland bouwen: Crematorium Westerveld, in gemeente Velsen.[/vc_column_text][/vc_column_inner][vc_column_inner width=”1/2″][vc_column_text]
Crematie geschiedenis: het verschil tussen toen en nu
Er is in de afgelopen 100 jaar veel gebeurd volgens Jaap Blaak, voorzitter van de ‘landelijke vereniging van crematoria’ (LVC). Zo kiest tegenwoordig ruim 60% van de mensen voor cremeren in plaats van begraven. Er zijn inmiddels in Nederland al 77 crematoria. Ook op het gebied van dienstverlening en (wettelijke) mogelijkheden is veel veranderd in de geschiedenis van crematie. Plechtigheden worden bijvoorbeeld veel persoonlijker dan vroeger. Verder zijn de mogelijkheden die nabestaanden hebben om een bestemming aan de as te geven heel divers.
Mogelijkheden van tegenwoordig
Traditioneel wordt as bewaard in een urn, maar tegenwoordig kan dit bijvoorbeeld ook in een sieraad of tatoeage. Voor een sieraad wordt de as samengeperst en bewaard in een sieraad, zoals een ring. Bij een tattoo wordt een deel van de as vermengd met de inkt. Op die manieren kunnen nabestaanden de as dichtbij zich dragen. Vaak blijft er ook nog as over om in een urn te bewaren of te verstrooien. Een urn kan thuis bewaard worden maar we zien ook vaak dat deze op de begraafplaats in een urnenmuur, urnengraf of bestaand graf bewaard wordt. Met een steen of inscriptie ontstaat er, net zoals na een begrafenis, een plek om te herdenken.[/vc_column_text][/vc_column_inner][/vc_row_inner][/vc_column][/vc_row]